| Dag 8: Hortobagy |
Het ontbijt genieten we deze ochtend op het terras in het zonnetje. Anita heeft haar best gedaan op eigen gebakken brood en maakt eitjes op verzoek. Erg goed geregeld allemaal. Intussen heeft Patrick de router van de buurman geleend en daarmee weer internetverbinding geregeld. Daar waren we heel blij mee want TomTom heeft de bestelling verwerkt en we kunnen eindelijk de kaarten van Oost-Europa installeren.
Vandaag gaan we een bezoek brengen aan de poesta, Midas heeft er al veel over verteld van toen hij hier 25 jaar geleden was op fietsvakantie. Ik verheug me er dus heel erg op.
Vlak bij ons gasthuis staat een enorme vlinderstruik, er vliegen vlinders af en aan en ik probeer de macrostand van mijn camera maar weer eens.
Onderweg naar de poesta is er een gebied waar ze hier in Hongarije ooievaars kweken, het grappige is is dat ze gewoon midden in het dorp hun nesten hebben gebouwd. Die palen zijn ook niet erg hoog dus eigenlijk kan iedereen er zo bij. Vreemd dat die beesten dan daar toch hun nest willen bouwen.
Onze gastheer heeft ons aangeraden voordat we de huifkartocht gaan maken om het herders museum te bezoeken want dan weten we meteen alles over het landschap en culturele kenmerken van de poesta. Dit is het mooie gebouw van het museum.
Naast het museum is de negenbogenbrug te bewonderen, hij is 92 meter lang en overspant het hoofdkanaal bij Hortobagy. De mooiste en langste stenen brug van Hongarije werd van 1827-1833 gebouwd. Deze brug is een van de bekenste en meest gefotografeerde bouwwerken in het land.
In het herdersmuseum hebben ze allerlei scenes nagebouwd o.a. met de traditionele kledij die de herders droegen.
En zo ziet dat er dus uit rijden in een huifkar, we vertrekken met 2 karren tegelijk en door de droogte van de afgelopen tijd onstaan er mega stofwolken. Gelukkig zitten wij in de voorste...
Onderweg stoppen we meerdere keren bij al het vee wat hier te vinden is. Hier zie je dus wat ezels en krulhaarvarkens. Deze dieren worden dus voornamelijk voor hun vlees gefokt en zo'n 70% van het dier bestaat uit spek. Wat trouwens grappig is is dat we in Budapest wat te eten namen op een terras en dat was een hongaarse specialiteit er lag bovenop de schotel een enorme plak spek maar het gore was dat er op de huid dus krulhaar zat bahhhhhh.
Hier kom ik natuurlijk weer voor de paardjes !! Zo mooi deze dieren en vooral ze in een natuurlijke kudde te kunnen bewonderen. Dit ras is het Nonius-ras dieren die gefokt worden hier en worden bestempeld als het meest ideale paard.
Wat ook heel erg mooi is is dat ze hier dit witte ossenras ras weer in ere hebben hersteld. Deze dieren waren bijna te onder gegaan aan oorlog en andere externe invloeden. Al in de jaren '60 toen het duidelijk werd dat dit ras aan het uitsterven was hebben ze een fokprogramma opgezet en nu heden ten dagen zijn er weer genoeg kuddes (in totaal zo'n 3500 dieren) te vinden op de poesta. Wat heel bijzonder is is dat de herders die hier leven geen vaste eigen kudde hebben. De samenstelling veranderd ook nog wel.
De ossen zijn totaal niet bang voor ons mensen.
De allerlaatste stop die we maken is de beste. De herders komen op hun paardjes in actie we krijgen een demo van hun kunnen.
Ook de ossenwagen wordt gedemonstreerd. Ook hier weer een bijzonder gegeven deze dieren worden niet met de zweep bestuurd. Ze reageren alleen maar op gesproken commando's. Ik snap er niks van maar het werkt. Echt schitterend om dit te zien de eenheid van mens en natuur.
Deze herder heeft 5!! paarden onder controle en het gaat echt keihard... Dit is ooit succesvol gedaan tot en met 17 paarden!
Ook deze dieren reageren echt perfect op hun *berijder*.
Hier laten ze nog wat acties zien. Ze zitten op hun paard, ze laten ze liggen, ze gaan er op staan, ze zwaaien met zweepjes, ze laten ze knielen het is ongelooflijk wat ze met hun dieren doen.
Deze zweep knalt vlak voor het hoofd van het paard op de grond het geeft een harde knal maar het paard reageert er niet op. Over vertrouwen gesproken!
Het ziet er niet uit en het is slecht voor het paard maar het paard doet het gewoon.
En dan mag ik ook een rondje, echt leuk ondanks het ongemakkelijke zadeltje. Het is alleen een dekje met beugels geen singel of iets dergelijks dus opstijgen is een vak apart. Wel helemaal leuk krijg meteen zin om echt te gaan rijden!!!!
Door al het stof waren we behoorlijk smerig geworden en zijn we terug naar de Tisza Lodge gegaan om weer op te frissen. Er was deze avond voor de gasten een barbeque georganiseerd waar we graag voor aanschoven. Het werd een gezellige avond waarbij de reisverhalen en de wijn rijkelijk vloeide :)